گلهای کلاس پنجم من

محمدحسین فهمیده (۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۶ - ۸ آبان ۱۳۵۹) سومین فرزند از بین هشت فرزند خانواده فهمیده و یکی از رزمندگان بنام جنگ ایران و عراق است که در حمله انتحاری به تانک‌های عراقی به شهادت رسید.

امیر کبیر صدر اعظم ناصر الدین شاه

زندگی‌نامه

میرزاتقی خان امیرکبیر صدراعظم ایران در دوره ناصرالدین شاه قاجار بود.

میرزا تقی خان امیر کبیر, صدراعظم مشهور دورهٔ ناصرالدین شاه قاجار.نام اصلی امیرکبیر محمد تقی بود که بعدها تقی گفته می شد و عناوین و القابی که به دست آورد بدین قرار است: کربلایی محمد تقی میرزا محمدتقی خان مستوفی نظام وزیر نظام امیر نظام امیر کبیر امیر اتابک اعظم(شوهر خواهر ناصر الدین شاه نیز شد).

تأسیس مدرسه دارالفنون

مدرسه دارالفنون در زمان صدارت امیرکبیر، در هفت شعبه تأسیس شد و اولین مدرسهٔ جدید ایران بود. شاهزاده‌های قاجار نخستین دانشجویان دارالفنون بودند. در دارالفنون اصول علمی جدید و دانش‌های مهندسی، پزشکی و فنون به جوانان آموزش داده می‌شد و بسیاری از معلم‌های آن از اروپا و به ویژه از کشورهایی چون اتریش، اسپانیا، ایتالیا و فرانسه به کار گرفته شده بودند. پس از برکناری امیرکبیر، با وجود مخالفت‌های میرزا آقاخان نوری، مدرسه کار خود را ادامه داد.

قتل

با کوشش فراوان اطرافیان توانستند حکم قتل وی را از ناصرالدین‌شاه بگیرند.

چاکر آستان ملائک پاسبان، فدوی خاص دولت ابد مدت، حاج علی خان پیشخدمت خاصه، فراشباشی دربار سپهر اقتدار مأمور است که به فین کاشان رفته، میرزا تقی خان فراهانی را راحت نماید. و در انجام این مأموریت بین الاقران مفتخر و به مراحم خسروانی مستظهر بوده باشد.

صبح آنروز خبر آوردند که پیکی از تهران خواهد رسید که فرمان وزارت امیر و خلعتی شاه را می آورد.عزت الدوله البته باز هم نگران بود و خبر را باور نداشت. امیر اما به حمام رفت . شاید خبر رسیدن خلعت را باور کرده بود. علی خان فراش که به باغ فین رسید چاپار دولتی را در کنار در حمام دید که منتظر امیر بود که از حمام خارج شود و پاسخ نامه ای را از وی بگیرد. علی خان فراش دست وی را گرفت و با خود به حمام برد که وی زن امیر را از آمدنش مطلع نکند. مامورانش در دیگر حمام را مسدود کردند. امیر با حق نعمتی که بر علی خان داشت پرسید شما چرا مامور اینکار شدید. امیر خواست عزت الدوله را ملاقات کند و نزد وی وصیت کند اما علی خان نپذیرفت.^[۴۰]

سرانجام امیرکبیر در روز ۲۰ دی ۱۲۳۰ در حمام فین کاشان به قتل رسید. رگ‌های دست و پاهایش را گشودند و پس از مدتی خون‌ریزی علی خان فراش به میر غضب اشاره‌ای کرد. میرغضب با چکمه به میان دو کتف امیر کوبید. چون امیر به زمین در غلطید دستمالی در گلویش کرد تا جان داد. فراش به سرعت برخاست و گفت دیگر کاری نداریم. وی و همراهانش با اسبان تند رو به تهران بازگشتند.

سال مرگ او، ۱۲۶۸، را به حساب ابجد در یک گفتگو بیان کرده‌اند. اولی می‌پرسد: «کو امیر نظام» و دومی جواب می‌دهد «مردی بزرگ تمام شد»

دفن

کالبد امیر را ابتدا در همان کاشان دفن کردند. به روایت میرزا محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی در کتاب مشهور حقایق‌الخبار ناصری روز بعد از قتل جسدش را در گورستان «پشت مشهد» کاشان به خاک سپردند. چند ماه بعد، به اصرار همسرش عزت‌الدوله کالبدش را به کربلا منتقل کردند و در اتاقی که درب آن به سوی صحن امام حسین باز می‌شد به خاک سپردند.

موزهٔ دکتر حسابی، یکی از موزه‌های استان تهران است که پس از مرگ محمود حسابی، فیزیکدان شهیر ایرانی، در سال ۱۳۷۱ در محل خانهٔ او ایجاد شد. این موزه که در آن وسایل شخصی، مدارک علمی و تحصیلی، نشان‌ها و تقدیر نامه‌ها و عکس‌های قدیمی محمود حسابی به نمایش گذاشته شده‌اند در خیابان مقصودبیک قرار دارد که در گذشته چهارراه حسابی نامیده می‌شد

بنای ساختمان موزه در سال ۱۳۱۰ ساخته شده و موزه در طبقهٔ سوم این بنا قرار دارد. علاوه بر خود بنا که قدمت زیادی دارد و وسایل دکتر حسابی که در این موزه به نمایش گذاشته شده، این مکان تا حدی نمایشگر نحوهٔ زندگی دکتر حسابی نیز هست؛ از جمله، در این موزه می‌توان تغییراتی که حسابی در منزل داده تا زندگی برای همسر کم‌بینایش آسان‌تر شود، یا نحوهٔ استفاده دوبارهٔ وی از وسایل خراب را دید. مدیریت این موزه به عهده ایرج حسابی است که فرزند محمود حسابی است

موزه دکتر حسابی دو بخش فعال دارد: بخش فرهنگی که وظیفه چاپ و نشر آثار محمود حسابی را بر عهده دارد و بخش علمی که دربارهٔ زندگی و تحقیقات علمی حسابی فعالیت می‌کند. در سال ۱۳۸۸ مدیریت موزه اعلام کرد که سالانه ۱۰۰ پروژه دبیرستانی و ۲۰۰ تا ۳۰۰ پروژه دانشگاهی در این موزه انجام می‌شود

سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵-۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده‌است.^[۱] وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.

مهم‌ترین اثر شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است. ^[۲]

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به علی ای همای رحمت و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.

مجموعه تلویزیونی شهریار که به کارگردانی کمال تبریزی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده‌است، در سال ۱۳۸۶ از طریق شبکه دوم سیما به نمایش درآمد و از جانب مردم مورد استقبال فراوان قرار گرفت.

مصطفی چمران ساوجی (۱۳۱۱ تهران - ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ دهلاویه ^[۱])مشهور به دکتر مصطفی چمران فعال سیاسی-نظامی ایرانی و بنیانگذار ستاد جنگ‌های نامنظم در جنگ ایران و عراق بود.

وی پیش از انقلاب ۵۷ انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا را پایه ریزی کرد، سپس به لبنان می‌رود و در آن جا به همراه امام موسی صدر سازمان امل را تشکیل می‌دهند. با انقلاب در ایران وی پس از ۲۱ سال به ایران باز می‌گردد و پس از آموزش نیروهای سپاه، از سوی مهندس بازرگان به معاونت نخست‌وزیری دولت موقت در امور انقلاب منصوب می‌شود. بعد از موفقیت در پاوه آیت الله خمینی مسئولیت وزارت دفاع را به وی می‌سپارد. از دیگر مسئولیت‌های وی می‌توان به نمایندگی تهران در اولین دوره مجلس شورای اسلامی و نماینده روح‌الله خمینی در اشاره کرد.

با شروع جنگ به اهواز رفت و ستاد جنگ‌های نا منظم را بنیان گذاری کرد. از دیگر کارهای مهم وی ایجاد هماهنگی بین نیروهای ارتش، سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. مصطفی چمران در سی و یک ام خرداد ماه ۱۳۶۰ در مسیر دهلاویه-سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پشت سرش کشته شد

محمد ابراهیم همت (۱۲ فروردین ۱۳۳۴ در شهرضا - ۲۴ اسفند ۱۳۶۲ در جزیره مجنون)، از فرماندهان سپاه پاسداران ایران در جنگ ایران و عراق بود. او پیش از پیروزی انقلاب از فعالان ضد حکومت پهلوی بود. پس از انقلاب و در سال ۱۳۶۱ مدت کوتاهی را در جبهه جنگ لبنان و اسرائیل گذراند، و سپس به ایران بازگشت و در جبهه‌های جنگ ایران و عراق در عملیات‌های مهمی همچون فتح‌المبین، بیت‌المقدس، رمضان و خیبر مسئولیت‌های مهمی را عهده‌دار بود. او در اسفند ۱۳۶۲ در طول عملیات خیبر کشته شد.

اگر پيش همه شرمنده ام پيش دزده رو سفيدم
	يكي‌ از ثروتمندان‌ ، ميهماني‌ باشكوهي‌ ترتيب‌ داد‌ و از همه‌ي‌ اشراف‌ و مقامات‌ بلندپايه‌ي‌ شهر دعوت‌ كرد تا در ميهماني‌اش‌ شركت‌ كنند. همه‌ي‌ ميهمانان‌ خوشحال‌ به‌نظر مي‌رسيدند. انواع‌ و اقسام‌ غذاها، ميوه‌ها، نوشيدني‌ها، شيريني‌ها و خوردني‌هاي‌ ، براي‌ پذيرايي‌ از ميهمانان‌ آماده‌ شده‌ بود . خدمتگزاران‌ از ميهمانان‌ پذيرايي‌ مي‌كردند. يكي‌ از خدمتگزاران‌ بيمار و ضعيف‌ بود و قدرت‌ حركت‌ زيادي‌ نداشت. به‌ همين‌ دليل‌ كارش‌ اين‌ شده‌ بود كه‌ گوشه‌اي‌ بنشيند و كفش‌ ميهمانان‌ را جفت‌ كند. به‌خاطر بيماري‌ حال‌ و حوصله‌ي‌ خنديدن‌ و خوش‌آمد گفتن‌ هم‌ نداشت. سرش‌ را پايين‌ انداخته‌ بود و كار خودش‌ را مي‌كرد.

ابوعلی حسن ملقب به نظام الملک، پسر خواجه عبدالحسن علی بن اسحاق است. وی در سال 408 هجری قمری در توس متولد شد. اجداد اون اهل بیهق سبزوار بودند. از سال چهار صد و بیست و هشت هجری قمری که تسلط ترکمنان بر خراسان آغاز شد، ابوعلی بن شادان حاکم بلخ بود و خواجه نظام الملک زیر دست او به عنوان دبیر خدمت می کرد.

پس از غلبه برادر طغرل اول پدر الب ارسلان سلجوقی بر ترمذ و بلخ، ابوعلی بن شادان به عنوان وزیر او برگزیده شد.

به دنبال همین ماجرا خواجه نیز به خدمت سلجوقیان در آمد و در تمام دوره ی سلطنت طغرل یعنی از سال چهار صد و بیست و نه تا چهار صد و پنجاه و پنج هجری قمری به کار در دربار اشتغال داشت.

پس از آن الب ارسلان به پادشاهی رسید و خواجه نظام الملک را به جای ابونصر کندری وزیر کرد. نظام الملک در مدت 29 سال و 7 ماه که وزارت الب ارسلان و ملک شاه را داشت، در اداره ی امور کشور و سرکوبی مخالفان چنان شایستگی و تدبیری از خود نشان داد که سرزمینی وسیع از حلب و کاشفر را گرفته. تحت فرمان این دو شاه درآورده و نام آنان را در شرق تا غرب پر آوازه کرد. به عبارتی بیشترین علت شهرت و پیشرفت الب ارسلان و ملک شاه را باید نتیجه درایت، توانایی و هوشمندی خواجه نظام الملک داشت.

روزی ملک شاه از اصفهان به قصر بغداد حرکت کرد. نظام الملک نیز همراه او بود. وقتی نزدیک کرمانشاه رسیدند. شخصی که لباس صوفیان را به تن داشت، به آنان نزدیک شد تا نامه ای را به شاه تقدیم کند. وقتی نزدیک خواجه رسید، خنجری بیرون کشید و ضرباتی سخت بر خواجه زد. زخم خنجر چنان عمیق و کاری بود که در دهم ماه رمضان 485 هجری قمری، خواجه نظام الملک درگذشت.

عده ای می گفتند که ملک شاه باعث قتل او شده چرا که پس از یک ماه ملک شاه هم در بغداد به شکلی مرموز درگذشت. و این طور شایع شد که غلامان نظامیه به انتقام خون خواجه نظام الملک، ملک شاه را مسموم و به قتل رسانده اند.